Konie - Konie bulońskie

Jak nazwa wskazuje, ten zimnokrwisty koń pochodził z regionu Boulogne. Pogłowiem wyjściowym były ciężkie konie europejskie, znane już Rzymianom. Konie bulońskie zostały dość szybko poprawionedolewem krwi konia orientalnego. Podczas wypraw krzyżowych hodowla tych koni była nadzorowana przez Eustachego hrabiego de Boulogne i Roberta hrabiego d'Artois, którzy krzyżowali je nie tylko z inpotowanymi końmi orientalnymi, ale także z andaluzami. W średniowieczu ciężkie konie używane były jako wierzchowce dla rycerzy odzianych w ciężkie zbroje. Dopiero w XVII w. rasie nadano jej obecną nazwę- koń buloński. Zostały one podzielone na dwa typy-ciężkie i lekkie.
Wygląd konia bulońskiego wyraźnie świadczy o dolewie krwi araba, z którym był krzyżowany był od XIIw. Ma on delikatną, stosunkowo małą głowę o bardzo duąych oczach i prostym profilu, duże, rozwarte chrapy, małe, ruchliwe, dobrze ukształtowane uszy. Szyja jest dobrze umięśniona i ładnie wygięta, kłąb jest wysoki, obwód w popręgu proporcjonalny do muskularnego wyglądu. Kończyny są mocna, stawy duże i silne, skąpe szczotki pęcinowe. Grzywa i ogon są jedwabiste. Wysokość w kłębie waha się od 155 do 165 cm. Dominującą maścią jest siwa w różnych odcieniach. Rzadziej zdarzają się maści: kasztanowa i gniada. Stęp jest znakomity, energiczny, wydłużony i dynamiczny. Koń buloński jest łagodny i inteligentny. Początkowo wszechstronny, z czasem użytkowany był jako ciężki koń wierzchowy i koń do ciężkich prac polowych, jeszcze stosunkowo niedawno. Ze względu na szybki wzrost i wczesną dojrzałość jest jednym z głównych koni rzeźnych.